το ταξίδι μας ξεκίνησε από διάφορα σημεία της Ελλάδας ,
βρεθήκαμε στα σύνορα για ένα γρήγορο καφέ και να πάρουμε το δρόμο.
«Ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι που υποσχόταν βουνά, λίμνες, θρύλους και… μερικές εκπλήξεις.
Πρώτη στάση, Σαντάνσκι. Μικρή πόλη στη Βουλγαρία, χαλαρή, ήσυχη, ιδανική για να πάρουμε μια ανάσα πριν το μεγάλο ταξίδι.
Μετά…
μια στάση στη Σόφια να την θαυμάσουμε στα γρήγορα και στον Ιερό ναό Αγίου Αλεξάνδρου
και δρόμος για Κραϊόβα, στη Ρουμανία.
αφού πέσαμε σε χαμηλή στάθμη στο Δούναβη και τα φέρι εκτός λειτουργίας φύγαμε για τη γέφυρα Καλαφάτ ( γέφυρα Νέας Ευρώπης ) , αυτός ο δρόμος μας πέρασε σε απόσταση αναπνοής απο το πυρινικό εργοστάσιο του Κοσλοντούι ….
ατελείωτα λιβάδια με σιτηρά περνούσαν δίπλα μας ,και ατελείωτες πεδιάδες ,
η Βουλγαρία μας αποχαιρέτησε κ ένα ηλιοβασίλεμα μας δέχτηκε στη Ρουμανία.
Κραϊόβα Μια πόλη ζωντανή, με χρώματα, φωνές και ανθρώπους που σε χαιρετάνε λες και σε ξέρουν χρόνια.
Κι εκεί αρχίζει το πραγματικό ταξίδι: Transfăgărășan. Ένας δρόμος-φίδι μέσα στα Καρπάθια, με στροφές που δεν τελειώνουν ποτέ και θέες που σε κάνουν να σταματάς κάθε πέντε λεπτά.
Κι αν νομίζαμε ότι είδαμε τα πάντα… ήρθε η Transalpina. Ο δρόμος πάνω από τα σύννεφα. Ατελείωτοι ορίζοντες, καθαρός αέρας, και το αίσθημα ότι βρίσκεσαι στην κορυφή του κόσμου.
Στο Μπρασόβ περπατήσαμε σε μεσαιωνικά σοκάκια, και στο Σιμπίου — όπου μείναμε — ανακαλύψαμε την ήρεμη γοητεία της πόλης με τα “μάτια” στις στέγες της.
Φυσικά, δεν γινόταν να λείπει το κάστρο του Δράκουλα. Ιστορία και μύθος, με έναν αέρα μυστηρίου που σου σηκώνει λίγο την τρίχα.
Συναντήσαμε αρκούδες, είδαμε ποτάμια να τρέχουν ανάμεσα στα δάση, λίμνες που καθρεφτίζουν τον ουρανό…
…και φάγαμε! Τοπικές σούπες που ζεσταίνουν, κρέατα μαγειρεμένα με υπομονή, και γλυκά που μύριζαν κανέλα και μέλι.
Ήταν ένα ταξίδι που δεν μένει απλώς στη μνήμη. Το κουβαλάς μαζί σου, σε κάθε εικόνα, σε κάθε γεύση, σε κάθε ανάσα καθαρού αέρα.»
